SO FELL AUTUMN

Jednych nastraja, a innych dołuje. Ja zaliczam się do tej pośredniej grupy jeśli chodzi o jesień. Wszystko zależy od nastroju z jakim rozpoczynam nowy dzień. Jeszcze do niedawna stroniłem od czerni w pochmurne dni i nawet nie chciałem myśleć o tym kolorze. Podczas tegorocznej jesieni postanowiłem przełamać jednak stereotyp i swoją stylizację stworzyłem właśnie na bazie tego koloru. Monotonną czerń ożywiłem przy pomocy beżowego szalika i jeansów w marmurkowym kolorze. W wyborze okularów i butów również postawiłem na czarny. Mimo, że za oknem coraz bardziej szaro to ja podążam w zupełnie przeciwnym kierunku. Nie chce zapeszać, ale chyba znalazłem idealną drogę dla siebie. Tak jak Wam wcześniej mówiłem, najważniejsze to być sobą i realizować się. 

xoxo

BVL 

                            Jacket-H&M/ Scarf-TK MAX/ Pants-Zara/ Shoes-Versace/ Sunglasses-Gucci

MIRROR SUNGLASSES

         Me: H&M-Jacket/ Pants- H&M/ Wallet-Marc Jacobs/ Sunglasses-Victoria Beckham

Gender, czyli określenie płci

Pojęcie gender oznacza określenie płci, którą reprezentuje dany człowiek. Pojawiło się u schyłku wieku XX.  Nazwa może być używana wymiennie z pojęciem sex, ponieważ znaczy to samo, co płeć. W skład gender wchodzą cechy charakteru, ich wpływ na zachowanie człowieka, a także stereotypy, które już na dobre wcieliły się w nasze życie. Ludzie kierują się stereotypami jednak tak naprawdę nigdzie nie jest zapisane, jakie atrybuty są przypisane mężczyźnie, a jakie kobiecie.

Do napisania tego artykułu skłoniło mnie pewne zjawisko. Film opowiadał o mężczyźnie, który został wygnany ze swojej wioski. Powód był jeden, jednak bardzo wstrząsający. Mężczyzna nie był akceptowany przez swoją rodzinę. Społeczeństwo nie potrafiło zrozumieć tego, że osobnik płci męskiej zakłada na siebie ubrania przeznaczone dla płci żeńskiej. Dla społeczeństwa był to wielki szok i coś, czego nie potrafili przyjąć. Filmowy bohater poradził sobie jednak z tym trudnym wyzwaniem i ze swojej inności zrobił atut. Wziął życie w swoje ręce i zaczął kierować nim według własnego planu. Przez jego publiczny coming – out inni również odważyli się mówić o tym, kim tak naprawdę się czują i zacząć i wyrażać siebie poprzez strój jak i zachowanie. Mężczyzna dziś prowadzi swój własny program telewizyjny i ma wielu zwolenników. Cieszy się życiem i czerpie z niego to, co najważniejsze. Zainteresował mnie ten temat bardzo mocno, ponieważ film odzwierciedla poniekąd moje życie.

Prawdziwym znaleziskiem okazała się trzecia płeć, czyli transwestyta. Jest to ciągle coś nowego i nie do końca zrozumiałego przez społeczeństwo. Odbija się to głównie na mężczyznach, którzy przebierają się w damskie ubrania, zakładają buty na obcasie i wykonują makijaż. Czują się po prostu kobietami, jednak ich uczucia i rozum znajdują się w niewłaściwym ciele. Jak można odczytać również z encyklopedii i słowników wyrazów obcych, transwestytyzm to zdaniem badaczy zaburzenie. Można je podzielić typ o podwójnej roli. Polega on na przebieraniu się w ubrania przyjęte przez społeczeństwo, jako damskie. Osoba, u której występuje ten rodzaj transwestytyzmu czerpie radość upodobaniem się do płci przeciwnej tylko chwilę, jednak bez pragnienia zmiany na stałe swojej płci. Drugą odmianą jest fetyszystycznym, który występuje wtedy, gdy heteroseksualny mężczyzna, chcąc osiągnąć seksualną rozkosz przebiera się w kobiece stroje i masturbuje się przy tym lub odbywa stosunek seksualny. Jest to osoba niewyróżniająca się z tłumu, która jedynie od czasu do czasu ubiera się w damskie stroje. Ta nagła potrzeba pojawia się u niego jedynie, co pewien okres. Inną odmianą jest aseksualny transwestytyzm polegający na odczuwaniu radości z chwili, kiedy poprzez ubrania człowiek identyfikuje się z płcią przeciwną. Jednak w tym przypadku nie ma to nic wspólnego z odczuwaniem seksualnej radości. Zachowaniem, z którym musi zmierzyć się większość takich osób jest transfobia. Zjawisko to polega na dyskryminacji płci przeciwnej. Takie zachowania ze strony drugiej osoby kończą się zazwyczaj na napaści, pobiciu lub w najgorszym wypadku śmierci. Zazwyczaj takie ataki mają swoje korzenie na niezrozumieniu identyfikacji płciowej przez resztę społeczeństwa. Przez to transwestyci poprzez większość swojego życia czują się osamotnieni i nie odnajdują się w otaczającym środowisku, ponieważ towarzystwo ich nie rozumie.

Jak ja widzę gender? Z uwagą prześledziłem etapy z tym związane. Osobiście stwierdzam, że określenie płci zostało niepotrzebnie wprowadzone, ponieważ jedynie ogranicza ludzi do wyrażania siebie. Każdy powinien mieć prawo wyboru tego, w co chce się w danej chwili ubrać, jak zachowywać i w jaki sposób pokierować swoim życiem. Nazwa trzeciej płci także obecnie się nie sprawdza, ponieważ dlaczego w jakikolwiek sposób szufladkować danego człowieka. Mężczyzna nie musi zachowywać się po męsku, a kobiety nikt nie zmusza do zakładania krótkich spódnic i bluzek z głębokimi dekoltami. Ale my właśnie w taki sposób właśnie nauczyliśmy się myśleć, że jestem daną płcią i muszę ogrywać identyczną rolę jak moi rodzice, a wszystko, co inne jest złe. Często zapominamy, że nie każdy jest taki jak my sami i nikt nie być identyczny. Właśnie, czym jest ta inność? Tym, że mężczyzna nosi obciślejsze ubrania? Chodzi w ręku z torebką i pomalowanymi ustami? Myślę, że ta inność jest stworzona właśnie przez nas samych. Ktoś jest inny, bo nie wygląda tak samo jak ja i to właśnie ludzie są największymi wrogami dla samych siebie.

Z wysoka w dół...

Kontrasty i różnice. Społeczne, poglądowe i majątkowe. Jedni mówią, że to nie sprawiedliwość, a drudzy z kolei jak sobie pościelisz tak się wyśpisz. Niby każdy jest kowalem własnego losu, jednak nie do końca tak jest. Przeznaczenie? Karma? Chyba bardziej zależy to od naszej motywacji i chęci do zmienienia swojego życia i zaingerowanie w nie. Cała akcja związana z tym tematem rozegrała się w sposób szybki i niekoniecznie z happy endem. Na początku rozmowy wspólnie ze znajomymi ustalimy, że Polska to piękny kraj. Natura, ludzie i…? Właśnie co? Brak możliwości znalezienia w miarę dobrze płatnej pracy po skończonej edukacji. I na tym temacie przystanęliśmy dłużej. My grubo po dwudziestce jeszcze chyba z pełnymi głowami pomysłów na życie i gotowi do jej zmiany. Bo edukacja to jedno, a odnalezienie prawidłowej drogi we własnym życiu to drugie i jak wspólne stwierdziliśmy to najważniejszy punkt.

Dawniej w gimnazjum uczniowie, którzy wybierali zasadniczą szkołę zawodową byli wyśmiewani przez licealistów. Bo przecież czuli się lepsi i będą mieli maturę. Ahhh tak wtedy ona tyle znaczyła, co dziś czyli prawie nic, jednak o tym do końca nie wiedzieliśmy bo nikt z nauczycieli nas o tym nie poinformował. Z pewnością wiedzieli, ale przecież trzeba wypaść dobrze w oczach innych nauczycieli. I tak poszliśmy do tych wspaniałych szkół, na studia i co jest dziś? Większość moich znajomych albo nie może znaleźć pracy lub nie jest w stanie utrzymać się ze swojej comiesięcznej pensji, która wynosi tyle samo, co najniższa krajowa. A tamci z tej niby śmiesznej zawodówki teraz w większości śmieją się z tych, którzy mieli ambicję na edukację.

Oczywiście nie należy brać wszystkich do jednego worka. Mam grono znajomych którym udało się zrealizować życiową drogę po wyborze kierunku studiów i spełniają swoje marzenia i cele. Podobnie wygląda to w przypadku tych z zawodówek. Jednak jedno jest pewne w obu przypadkach chodzi o zarobki, które strasznie ze sobą kontrastują. Mówią, że ciężka praca popłaca i wydawałoby się, że taka osoba może zarobić zdecydowanie więcej niż tradycyjny pracownik siedzący zza biurkiem. Jednak rzeczywistość jest zupełnie inna i większości takich przypadków pan za biurkiem znajduje się w zdecydowanie lepszym położeniu. Dla jednych jest to zrozumiałe,  a dla pozostałych zupełnie nie. Jedni pływają w bajońskich sumach pieniężnych mają wszystko, czego dusza zapragnie. Liczenie pieniędzy od pierwszego do pierwszego i jedzenie zupek chińskich każdego dnia, jako danie obiadowe.

Ja sam jestem zdania, że problem leży po dwóch stronach. Pierwsza jest odpowiedzialna za nasze umiejętności, talenty i ambicję, a druga to pieniądze. Jeśli nie będziemy mieli otwartych umysłów jak zarobić ich chociaż trochę na samym początku swojej kariery to niestety nic z tego nie wyjdzie.

Z innego punktu widzenia nie każdy biznesmen, który ma swoją firmę od samego początku miał wszystko podane na tacy. Często sami pracowali na to latami, aby pewnego dnia powiedzieć głośno: Jestem osobą niezależną od innych i sam na to wszystko zapracowałem. O takie odważne stwierdzenie nie jest łatwo szczególnie w dzisiejszych czasach, kiedy tak naprawdę nie wiadomo komu można w stu procentach zaufać, komu można bez strachu powierzyć swoje wszelkie tajemne, a przede wszystkich prosić o rade. Z mojego doświadczenia wynika, że zazwyczaj takie osoby pojawiają się w naszym życiu całkiem przypadkowo, a może ktoś kiedyś to wcześniej zaplanował? Tego nie wiem i chyba do końca już nie będę wiedział. W moim przypadku była to zwykła rozmowa, która zaczęła się całkiem spontanicznie. Bo o pogodzie, a skończyła się na głębokich przemyśleniach, które z całą pewnością posłużą mi jako doskonałe kierunkowskazy. Mimo, że każdy z nas pochodzi z różnego poziomu społecznego, ale wszyscy dążymy do jednego. Szczęścia i życiowej stabilizacji. Tego właśnie Wam życzę! Droga nigdy nie jest łatwa, ale warta zachodu.